Tilbake til Big Corn
Island merka vi at den avslappa stemninga forsvann litt. Denne øya
er større, og har difor motoriserte framkomstmiddel og eit flust av
taxiar. Mykje tuting langs vegane av taxiar som har lyst å tjene ein
slant. Eg kjende med ein gong av eg ikkje hadde sakna bilbråk eit
sekund.
Big Corn Island er ein
veldig fin plass, men imponerte ikkje når vi allereie hadde vore på
Little Corn.
Vi tok taxitur rundt øya,
så vi fekk sett kva den hadde å by på.
Vi erfarte at øya har
svært få restaurantar. Det er omlag berre på hotella at du finn
fine eteplassar.
Vi besøkte Long Beach på
andre sida av øya. Og hadde heile stranda for oss sjølv.
Vi gjekk opp til toppen av
Mt Pleasant, som er ein liten bakketopp og dermed det høgaste
punktet på øya.
Vi besøkte den beste
stranda øya har å by på, og opplevde den «smekkfull av folk og
med mykje liv, røre og galskap» sidan det var påske. Men vart
heller overraska over kor rolig det var og kor få turistar vi såg.
Deilig.
Også la vi oss heller ned
på ei mindre, aude og like fin strand mellom hotellet og «den
finaste stranda på øya». Einaste selskapet vi hadde der var ein
liten flokk med lokale småbarn som bada og leika seg. Eg syns dette
var den finaste stranda, eg.
Meir var det igrunn ikkje
å gjere på denne øya. 2-3 dagar var eigentleg akkurat passelig for
å oppleve alt øya kunne tilby i eit rolig tempo.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar