Agra. India-avslutning med glans.

På veg mellom Ranthambore og Agra stoppa vi ved Fathepur Sikhri, eller noko i den dur. Det var heilt ok, men vil ikkje anbefale det til andre. For å kunne gå inn i sjølve bedehuset måtte vi visst kjøpe eit klede, blomster og hyssing for å ofre. Og inntektene skulle gå til skule, småbarn, fattige kvinner osv. Greit nuk det. Det som irriterte meg var at vi ikkje fekk spørsmål om vi ville kjøpe og gå inn. Vi fekk berre spørsmål om vi ville kjøpe lite, medium eller stort sjal. Og når eg sa at det måtte bli det minste og billigaste, dog sviiindyre, sjalet prøvde dei å overtale meg til å kjøpe eit av dei større. Og etter å ha svindla utav meg pengar spør dei «you happy?!» og gliser. Kva vil du eg skal svare, liksom? At eg syns heile opplegget er reinspikka tull, og at eg ikkje trur at eg kan få tre ønsker oppfylt ved å betale blodpris for noko tøy og blomster? Seinare prøvde også guiden vår å overtale oss til å kjøpe ting av seljarane eg prøvar å unngå som pesten. Han spelte på samvitet våra, sa vi måtte gje pengar til eit lite lokalsamfunn osv. Eg kjøpte ingenting, og gav guiden svært lite i tips med kommentaren «I don't have any more money left now, I'm sorry». Småirritert over at 100% av den indiske befolkninga trur at eg er styrtrik og kan strø rundt meg med tusenlappar, satte eg meg i bilen på veg mot Agra. Ja, eg har det utruleg godt i samanlikning med andre, men det må no vere måte på.

Sitat frå anna turistbutikk vi motvillig vart dradd med til:
«Skjerfet kostar 140NOK. Kor mange vil du ha? 10? 15?»
Også blei han sur når eg sa eg syns det var dyrt, og ikkje ville ha meir einn eitt. Eg ville eigentleg ikkje ha eit einaste..
Det skal nemnast at eg forrige dag kjøpte eit enda finare skjerf på gata til 20NOK.
Jaja, nok om det. 

Bilete frå Fatepur Sikri:

 Vi kjører tuk-tuk

Den første kvelden vi ankom Agra åt vi middag på takterrassen til hotellet. Som alle andre kveldar i India var det dagen for bryllaup. Vi fekk dermed med oss spetakkelet som utspelte seg i gatene under oss, vi såg stjernehimmelen over oss, det vart skote opp rakettar få fleire plassar rundt oss og utover såg vi Agra sine bygningar. Det var nesten litt romlemantisk, og sjølv om Karoline er upåklagelig selskap kjente eg at det var ein viss person som mangla.

Så var dagen der. Det var tid for å sjå Taj Mahal. Eit av verdas sju underverker, og den største turistattraksjonen i India. Guiden fortalde mykje interessant, sola skein og dagen var fin. Inne i sjølve gravkammeret var det så trangt og folksamt at der var bileteforbud, kun fordi folk ikkje skal stope opp men gå vidare slik at andre får komme inn. I staden for å skrive mykje om det, viser eg dåkke heller eit drøss med bileter.

 Mykje aske i elva. Frå krematoriet ved sidan av..

Etterpå reiste vi til Agra Fort. Som var fint og flott. Kan anbefale det ;) Var ikkje så mange seljarar der, og guiden vår var på lag med oss og ikkje seljarane. Big difference.

Også kan Inderane vere ganske morosame. Ufrivillig også.

Ein dag vi kjørte gjennom byen kom nokon syklande opp på sida av bilen. Heilt vanleg.
Inderen var såklart fornøgd med å sjå to bleikfisar, og smilte som berre det og stirra og vinka. Eg vinka tilbake og såg eit sjokka ansiktsuttrykk idet han sykla rett inni sykkelen foran.
Heldigvis kom vi opp i høgare fart akkurat då og kjørte forbi så eg og Karoline kunne bryte ut i latter utan å vere alt for frekke. Kanskje ikkje så morosamt no, men ganske så artig der og då.

Så sette vi kursen mot Delhi. Etter om og men fekk vi endeleg forklart sjåføren at vi ville på Hard Rock Cafè og ordne vidare taxi sjølve i staden for å sitte 7 timar på flyplassen og vente, og vi avslutta India-opphaldet med å ete tredobbelt av det magen hadde kapasitet til.

Takk for meg, India!
Meir oppsumert om Indiaturen og raritetar kjem i innlegget "du veit du er i India når".